Η Πόλη της Χαράς δίνει ελπίδα και δύναµη στα θύµατα σεξουαλικής βίας στο Κονγκό
Στην πρωτεύουσα του βιασµού παγκοσµίως, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται το Κονγκό τα τελευταία χρόνια, ένα νέο κέντρο ιδρύθηκε µε σκοπό να στηρίξει τα εκατοντάδες χιλιάδες θύµατα σεξουαλικής κακοποίησης. Υπό την αιγίδα του Οργανισµού Ηνωµένων Εθνών και µε την ενεργό συµµετοχή της συγγραφέως του βιβλίου «Αιδοίων Μονόλογοι» Ιβ Ενσλερ, η Πόλη της Χαράς σκοπεύει να βοηθήσει αυτές τις γυναίκες να γίνουν ακτιβίστριες και να ηγηθούν των κοινοτήτων τους. Επί σειρά ετών, διπλωµάτες, οµάδες αρωγής, ακαδηµαϊκοί αλλά και κυβερνητικοί αξιωµατούχοι προσπαθούν – µάταια – να βρουν λύση στο πρόβληµα που ταλανίζει το Κονγκό, τη σεξουαλική βία στην οποία υποβάλλονται χιλιάδες γυναίκες – ακόµη και παιδιά – από τις ένοπλες οµάδες που έχουν στοιχειώσει τους λόφους του Ανατολικού Κονγκό.
Για την Ιβ Ενσλερ, τη φεµινίστρια συγγραφέα που έχει εργαστεί πολύ µε τις γυναίκες του Κονγκό και έχει ανάλογη εµπειρία από τη στενή της συνεργασία µε θύµατα βιασµού στο Αφγανιστάν, τη Βοσνία και άλλες εµπόλεµες ζώνες, η απάντηση ήταν απλή.
«Οργανώστε έναν στρατό γυναικών», πρότεινε στους ιθύνοντες εξηγώντας πως όταν βρίσκονται πολλές γυναίκες στην εξουσία αντεπεξέρχονται στα προβλήµατα ταχύτερα και αποτελεσµατικότερα.
Η Πόλη της Χαράς στην πόλη Μπουκάβου, στο Ανατολικό Κονγκό, ήταν το πρώτο βήµα προς αυτήν την κατεύθυνση, την ίδρυση του στρατού γυναικών. Το νέο συγκρότηµα σπιτιών, µε τις µεγάλες αίθουσες διδασκαλίας, τα προαύλια και τις αλάνες, θα αποτελέσει ένα είδος πανεπιστηµιούπολης όπου οµάδες γυναικών από το Κονγκό, θα εκπαιδευτούν ώστε να γίνουν ηγέτες στις κοινότητές τους και να επαναστατήσουν. Στο πλαίσιο της εκπαίδευσης, οι γυναίκες θα παρακολουθήσουν µαθήµατα αυτοάµυνας, ηλεκτρονικών υπολογιστών και ανθρωπίνων δικαιωµάτων. Θα µάθουν ανάγνωση, γραφή, θα διδαχθούν διάφορες τέχνες και µέσα από τον χορό και τις οµαδικές συνεδρίες, θα προσπαθήσουν να θεραπεύσουν τα τραύµατά τους. Η ιδέα του κέντρου γεννήθηκε πριν από τρία χρόνια, όταν η Ενσλερ άκουσε από τις γυναίκες του Κονγκό τά τους θύµατα βιασµού,
«∆εν θέλω να γυρίσω στο χωριό και να µε βιάσουν ξανά», λέει η Τζέιν Μικονίνουα, που έχει πέσει θύµα σεξουαλικής κακοποίησης δύο φορές. «Είµαι θυµωµένη. Αν αποκτήσω κάποια προσόντα θα µπορέσω να υπερασπιστώ τις υπόλοιπες γυναίκες», προσθέτει.
Για την Ιβ Ενσλερ, τη φεµινίστρια συγγραφέα που έχει εργαστεί πολύ µε τις γυναίκες του Κονγκό και έχει ανάλογη εµπειρία από τη στενή της συνεργασία µε θύµατα βιασµού στο Αφγανιστάν, τη Βοσνία και άλλες εµπόλεµες ζώνες, η απάντηση ήταν απλή.
«Οργανώστε έναν στρατό γυναικών», πρότεινε στους ιθύνοντες εξηγώντας πως όταν βρίσκονται πολλές γυναίκες στην εξουσία αντεπεξέρχονται στα προβλήµατα ταχύτερα και αποτελεσµατικότερα.
Η Πόλη της Χαράς στην πόλη Μπουκάβου, στο Ανατολικό Κονγκό, ήταν το πρώτο βήµα προς αυτήν την κατεύθυνση, την ίδρυση του στρατού γυναικών. Το νέο συγκρότηµα σπιτιών, µε τις µεγάλες αίθουσες διδασκαλίας, τα προαύλια και τις αλάνες, θα αποτελέσει ένα είδος πανεπιστηµιούπολης όπου οµάδες γυναικών από το Κονγκό, θα εκπαιδευτούν ώστε να γίνουν ηγέτες στις κοινότητές τους και να επαναστατήσουν. Στο πλαίσιο της εκπαίδευσης, οι γυναίκες θα παρακολουθήσουν µαθήµατα αυτοάµυνας, ηλεκτρονικών υπολογιστών και ανθρωπίνων δικαιωµάτων. Θα µάθουν ανάγνωση, γραφή, θα διδαχθούν διάφορες τέχνες και µέσα από τον χορό και τις οµαδικές συνεδρίες, θα προσπαθήσουν να θεραπεύσουν τα τραύµατά τους. Η ιδέα του κέντρου γεννήθηκε πριν από τρία χρόνια, όταν η Ενσλερ άκουσε από τις γυναίκες του Κονγκό τά τους θύµατα βιασµού,
«∆εν θέλω να γυρίσω στο χωριό και να µε βιάσουν ξανά», λέει η Τζέιν Μικονίνουα, που έχει πέσει θύµα σεξουαλικής κακοποίησης δύο φορές. «Είµαι θυµωµένη. Αν αποκτήσω κάποια προσόντα θα µπορέσω να υπερασπιστώ τις υπόλοιπες γυναίκες», προσθέτει.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ 11.000 ΒΙΑΣΜΟΙ ΤΟ 2010
Το ανατολικό Κονγκό είναι µία από τιςπιο φτωχές γωνιές του πλανήτη. Κατά τη διάρκεια του 20ετούς εµφυλίου πολέµου, αντάρτες αλλά και ένοπλες κυβερνητικές οµάδες έχουν κατηγορηθεί για µαζικούς βιασµούς. βάσει στοιχείων των Ηνωµένων εθνών, το 2010 διαπράχθηκαν 11.000 βιασµοί γυναικών, αλλά και µικρών κοριτσιών. ∆εδοµένου ότι πολλά θύµατα, από φόβο ή ντροπή, δεν καταγγέλλουν ποτέ τον βιασµό τους, πιστεύεται ότι ο αριθµός αυτός είναι πολύ µεγαλύτερος.
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου